قرآن
ما حاشيه نشين هستيم.
مادرم ميگويد:
«پدرت هم حاشيه نشين بود، در حاشيه به دنيا آمد، در حاشيه جان كند و در حاشيه مرد.»
من هم در حاشيه به دنيا آمدهام
ولي نميخواهم در حاشيه بميرم
برادرم در حاشيه بيمارستان مرد.
خواهرم هميشه مريض است.
هميشه گريه ميكند، گاهي در حاشيه گريه، كمي هم ميخندد.
مادرم ميگويد: «سرنوشت ما را هم در حاشيه صفحه تقدير نوشتهاند.»
و هر شب ستاره بخت مرا كه در حاشيه آسمان سوسو ميزند به من نشان ميدهد.
ولي من ميگويم: «اين ستاره من نيست.»
من در حاشيه به دنيا آمدم،
در حاشيه بازي كردم.
همراه با سگها و گربهها و مگسها در حاشيه زبالهها گشتم تا چيز به درد بخوري پيدا كنم.
من در حاشيه بزرگ شدم و به مدرسه رفتم.
در مدرسه گفتند: «جا نداريم.»
مادرم گريه كرد.
مدير مدرسه گفت: «آقاي ناظم اسمش را در حاشيه دفتر بنويس تا ببينيم!»
من در حاشيه روز، به مدرسه شبانه ميروم.
در حاشيه كلاس مينشينم.
در حاشيه مدرسه مينشينم و توپ بازي بچهها را نگاه ميكنم، چون لباسم همرنگ بچهها نيست.
من روزها در حاشيه خيابان كار ميكنم و بعضي شب ها در حاشيه پيادهرو ميخوابم.
من پاييز كار ميكنم، زمستان كار ميكنم، بهار كار ميكنم. تابستان كار ميكنم و در حاشيه كار، زندگي ميكنم.
من در حاشيه شهر زندگي ميكنم.
من در حاشيه زمين زندگي ميكنم.
من در مدرسه آموختهام كه زمين مثل توپ گرد است و ميچرخد.
اگر من در حاشيه زمين زندگي ميكنم، پس چطور پايم نميلغزد و در عمق فضا پرتاب نميشوم؟
زندگي در حاشيه زمين خيلي سخت است.
حاشيه بر لب پرتگاه است، آدم ممكن است بلغزد و سقوط كند.
من حاشيهنشين هستم.
ولي معني كلمه حاشيه را نميدانم.
از معلم پرسيدم: «حاشيه يعني چه؟»
گفت:
«حاشيه يعني قسمت كناره هر چيزي، مثل كناره لباس يا كتاب، مثلاً بعضي از
كتاب ها حاشيه دارند و بعضي از كلمات كتاب را در حاشيه مينويسند؛ يا مثل
حاشيه شهر كه زبالهها را در آنجا ميريزند.»
من گفتم: «مگر آدم ها زباله هستند كه بعضي از آن ها را در حاشيه شهر ريختهاند؟» معلم چيزي نگفت.
من حاشيهنشين هستم.
به مسجد ميروم، در حاشيه مسجد نماز ميخوانم، نزديك كفش ها؛
در حاشيه جلسه قرآن مينشينم.
من قرآن خواندن را ياد گرفتهام، قرآن كتاب خوبي است.
قرآن حاشيه ندارد.
هيچ كلمهاي را در حاشيه آن ننوشتهاند.
من قرآن را دوست دارم.
همه چيز بايد مثل قرآن باشد...
فال امروز شما جمعه 30 تیر 1391 